DE KRINGLOOPWINKEL IS EEN INSPIRATIEBRON VOOR REMY EVERS

Nadat cabaretier Remy Evers in 2019 de juryprijs van het Cameretten festival won, buitelden de positieve recensies en reacties over elkaar heen. Beeldend, energiek, absurdistisch, een sympathieke loser met een weemoedige, ontroerende ondertoon zijn de superlatieven die pers en publiek het meeste noemden. Remy Evers staat met zijn theatershow ‘Gewoon Remy’ op 21 oktober in de Admiraalszaal in Geertruidenberg.

Remy Evers (1992) groeide op in Amby, een wijk van Maastricht. ‘’Ik ben geen Maastrichtenaar, ik ben een Ambynees’’, zegt hij lachend, ietwat dreigend, bij het aanvang van het interview. Zijn kwetsbare en sympathieke uiterlijk geven het dreigement echter totaal geen kans. Zijn verwonderde, vragende pretogen, gehuld achter een retro jaren ’70 bril, hebben iets kinderlijks. Remy denkt zelf dan ook last te hebben van het Peter-Pan syndroom “Een jongen die nooit volwassen wilt worden”. Al ziet hij dit zelf niet als een last maar juist als een voordeel om de wereld draaglijker te maken.

De juryprijs opende de theaterdeuren voor hem, het resulteerde in een imposante speellijst maar helaas gooide corona roet in het eten, met als voordeel dat Nederland tot zeker eind 2023 kan genieten van ‘Gewoon Remy’.
​
Hij hanteert een fijnmazig absurdisme waarbij maatschappelijke en sociale standpunten onbelangrijk zijn. De gebeurtenissen uit zijn jeugd zijn een dankbare inspiratiebron voor hem, net als films, muziek en kringloopwinkels waar hij regelmatig zijn attributen vandaan haalt. ‘’Mijn fantasie gaat direct aan in de kringloopwinkel, het voelt als speelgoedwinkel met spullen waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Je gaat je meteen afvragen wat is dit, wat kan ik hiermee en wie waren de mensen die dit hadden?”.

Het acteren was bij de jonge Remy onlosmakelijk verbonden met de carnavalsperiode. Hij mocht als kleine jongen samen met de leerlingen van zijn basisschool tijdens de zittingen voor Prins Carnaval, acts opvoeren, zoals een playbackshow. In zijn pubertijd mocht Remy meespelen in de vriendengroep van zijn vader die tijdens het carnaval de feesten opluisterden met liedjes en sketches. ‘’Superleuk’’, zegt hij, ‘’mijn vader was wel enorm serieus tijdens de voorbereidingen’’. Nu, woonachtig in Den Bosch, droomt Remy er nog steeds van om ooit een echte Limburgse Prins Carnaval te worden.

In zijn kindertijd rende hij met een cape door het leven. Het dragen van een cape gaf hem het gevoel dat alles mogelijk was “ Je bent sneller, je bent sterker, en het ziet vet uit als je rent. Een cape geeft je status. Soms vraag ik me af waarom politieagenten geen cape meer dragen, het zou de criminaliteit oplossen”.
Thuis werd er genoten van de films en televisieseries van Louis de Funès, Tommy Cooper en Monty Python. Ook video’s van Jim Carrey werden regelmatig gedraaid waarbij Remy veel leerde van de mime en gezichtsuitdrukkingen van Carrey. “De videobanden van Dumb & Dumber, the Mask en Ace Ventura heb ik zo vaak afgespeeld dat ik ze synchroon mee kon spelen en praten”.

Langzaam maar gestaag werkt Remy Evers door aan zijn oeuvre. Op de vraag of hij zichzelf over 10 jaar in Carré ziet staan antwoord hij: “Carré zou te gek zijn, maar mijn ultieme droom is eigenlijk dat ik gewoon kan blijven maken wat ik leuk vindt met een eigen publiek dat benieuwd is en terug blijft komen, en anders…een klein huisje in de Pyreneeën, dat lijkt mij ook wel wat.’’

21 oktober De Admiraalszaal!

Meer Info en Tickets